Indonesië, en dan vooral Bali, blijkt (of blijft) een grote aantrekkingskracht op ons uit te oefenen. Voor de 4e keer in 5 jaar tijd zijn we er weer aanbeland EN het is de énige plek waar we in de laatste 5 jaren zijn teruggekeerd, opnieuw, opnieuw en opnieuw. Verklaring? Het zijn vooral de warme mensen die ons doen terugkeren, we voelen er ons heel veilig, het is erg betaalbaar en het is precies telkens thuiskomen. Natuurlijk ook het duiken blijft er ons verbazen en nu ons lieve vriendin Dymphna er een verblijf heeft is het nog meer een thuis geworden. September en oktober 2020 liggen alweer vast!
De eerste 2 nachten hebben we in Sanur gelogeerd, om even bij te komen van de reis. Het viel er ons direct op dat het er proper was. Sanur doet erg zijn best om het plastiek te bannen en het werpt zijn vruchten af. We hebben er wat gewandeld en terrasjes gedaan...
Vanuit Sanur hebben we de boot genomen naar Nusa Lembongan, opnieuw op zoek naar de Mola Mola. Vorig jaar waren we namelijk iets te laat op het seizoen om deze maanvis te spotten, vandaar deze nieuwe poging. We logeerden er in een leuk verblijf met zicht op de 'straat' tussen Nusa Lembongan en Nusa Ceningan.
Bij de eerste duik op zoek naar de Mola Mola was het al prijs. Een volwassen dier weegt gemiddeld 1 ton en is 1,8 meter groot, maar er zijn ook exemplaren bekend die 2300 kilogram wogen en 4 meter hoog waren bij de vinnen. Ondanks zijn grootte is het toch niet zo makkelijk om een Mola Mola te spotten. Het water is er koud (+/- 20 graden) en vaak zitten ze diep. Bij dit exemplaar was dat ook het geval. Onze duikgids spotte hem na zo'n 30 min maar de Mola Mola bevond zich op 45 meter diepte. Hij bleef wel mooi op dezelfde plek hangen aangezien hij zich op een plaats bevond waar de kleine visjes zijn huid schoonmaken (cleaningstation) maar door de diepte niet zo evident om er dichtbij te komen. Mijn duikcomputer begon namelijk al snel te piepen. De foto's zijn daarom dan ook niet de allerbeste maar we waren toch blij om hem met onze eigen ogen gezien te hebben.
Stef had mijn oude camera vast en heeft voor de eerste maal in zijn leven een video opgenomen.
Tijdens de 2e duik was er geen Maanvis meer te bekennen en moesten we vrede nemen met een schildpad.
Op wandelafstand van ons verblijf was er ook een zeewierplantage.
Ook vond er aan de 'gele brug' die de 2 eilanden verbindt een grote ceremonie plaats. Het was namelijk 3 jaar geleden dat op 16 oktober de brug was ingestort waarbij er 8 mensen zijn overleden.
Hierna was het tijd om richting Tulamben te gaan. Op de website van ons verblijf Utama Villa staat er 'Home away from home' en zo voelt het voor ons ook. Dymphna heeft het er erg gezellig gemaakt met alle comfort dat je nodig hebt. We hadden eerst 1 maand geboekt maar algauw hebben we het verlengd want het voelde zo goed. En we hebben er geen moment spijt van gehad.
Munchkin en Mao Mao wonen er ook en zijn de 2 gelukkigste katten van heel Bali!
Stef heeft er ook heel wat klusjes gedaan, zoals bijvoorbeeld een kattenluik in de deur gemaakt. De 2 katten hebben een chip in hun nek gekregen waarmee enkel voor hen het luik zich opent.
Hij heeft ook een bijenhotel gemaakt, aangezien er ook in Bali (en in de rest van de wereld) steeds minder bijen zijn door het grootschalig gebruik van pesticiden. Dunne bamboo vinden was echter een hele uitdaging. Op de laatste dag is dan toch nog een laatste lading geleverd! We zijn benieuwd of er tegen volgend jaar gebruik van is gemaakt!
De solarverlichting doen werken...
Wat bamboo rond de vuilbakken plaatsen...
Maar gelukkig werd er tussen de klusjes door ook nog gedoken. Voor deze reis had ik me ook een nieuwe camera aangeschaft. Ik had nog een oude Olympus though TG2 zodat een upgrade naar een TG6 zich opdrong. Deze camera is een compactcamera maar heel goed voor macrofotografie. We hebben er dan nog een snoot duiklamp bij gekocht zodat Stef zijn assistentie onmisbaar wordt. De snoot geeft een smalle lichtstraal weer, ideaal om kleine objecten te fotograferen. Hier een overzicht van onze favoriete foto's. Het zijn er weer heel wat...
Van al dat duiken kan je wel moe worden, vooral onze duikgidsen die erg veel moeite doen om al deze kleine beestjes voor ons te vinden. Tussen de 2 duiken doen ze dan ook wel eens een dutje, wordt er eens gebiljard, gegeten of wat gebabbeld...
Tijdens ons verblijf vond er ook gedurende 5 dagen een grote ceremonie plaats aan de tempel iets verder dan ons verblijf, ter ere van de volle maan. Dag en nacht was het een komen en gaan van de couleur locale.
Tijdens ons verblijf hebben we ook gevierd dat we reeds 5 jaar aan het reizen zijn! Ongelooflijk, niet?
Na onze ochtendsessie duiken vonden we een leuke verrassing op ons bed. Dymphna had namelijk voor een superleuke taart gezorgd.
's Avonds zijn we dan nog in ons favoriet restaurant gaan eten, een superlekkere steak met frietjes! En ook de kok had voor ons nog een taart voorzien. Gelukkig hebben we beide taarten met personeel en andere gasten kunnen delen...
We zijn ook eens samen met Agus (hij regelt de duiken voor ons) en zijn familie naar een ceremonie geweest in een dorpje waar familie van zijn vrouw woont. Het was erg leuk om zijn familie te leren kennen en je voelde je er erg welkom.
Normaal zouden we de laatste 2 weken niet meer in Tulamben doorbrengen want het verblijf bij Dymphna was afgehuurd door een persoon die liever geen onbekenden bij hem had logeren. Ik had daarom voor een week een verblijf gehuurd helemaal aan de andere kant van Bali, iets boven Negara. Aan de overkant zie je Java liggen en het is nog het 'echte' Bali met weinig toerisme. Dat leek ons wel wat. Maar bij aankomst hadden we al snel heimwee naar Tulamben. Ons verblijf lag weliswaar aan zee en had een heel groot zwembad dat we met niemand moesten delen. Maar het lag erg afgelegen en er was echt wel niet veel te doen in de buurt en te warm om er vaak met een brommertje op uit te trekken. Ook was er de keuze van eten wel erg beperkt zodat we besloten om Dymphna eens te vragen of we toch niet konden terugkomen. Gelukkig stemde die gast ermee in dat we terugkwamen! Dus zijn we maar 5 nachten in Negara gebleven... Aan de foto's te zien was het er zeker zo slecht niet, we hadden zelfs zicht op de vulkaan Kawa Ijen op Java maar het was er gewoon té rustig voor ons.
We hebben dan ook nog een traditioneel vissersdorpje bezocht.
Tot binnen enkele maanden! 😍😍😍
