Bali
Duiken in Tulamben (selectie van een selectie...)
Tja, als je in 4 jaar tijd 3 keer gaat duiken in Tulamben dan weet je het wel hé. Steevast onze favoriete duikplek voor onderwatermacrofotografie. Het dorp zelf stelt niet veel voor maar wij vinden het er super. De buitenlanders die er rondlopen zijn allemaal duikers ofwel zijn ze verloren gelopen. Je kan er heerlijk verblijven aan een goede prijs, lekker eten, de mensen zijn zo vriendelijk, ... Je logeert aan de voet van de vulkaan Agung, je weet wel, de vulkaan die een half jaar geleden wakker geworden was. De mensen in Tulamben moesten 4 maanden hun huis verlaten! 6 maanden hebben ze niet kunnen werken = geen inkomen. Het voelt daarom extra goed dat je door er te duiken hun terug een inkomen kan bezorgen. Deze keer hebben we gedoken met Nyoman Cois, een erg goede macrospotter van Liberty Dive Resort. Hij vroeg wat we wilden zien tijdens de 2 weken duiken en aangezien ik mijn lijstje klaar had konden we dat snel onder zijn neus duwen. Aan de hand van deze lijst koos hij dan voor ons de duikstekken uit. Op nummer 1 stond de nudibranch (naaktslak) Cyerce Elegans. Al vaak zien voorbijkomen op internet maar nog niet voor onze duikbril. Tijdens de 1e duik had hij die al voor ons gevonden! Echt ongelooflijk! En zo ging het 2 weken aan een stuk maar door. Zowat elke duik zagen we weer nieuwe dingen. We beleefden de tijd van ons leven! In de voormiddag 2 duiken, lunch, foto's op computer zetten en een selectie maken, wat rusten, eten en slapen. En dit allemaal met een smile op ons gezicht. Zalig! Normaal zouden we enkele rustdagen inplannen en iets anders gaan doen dan duiken, maar aangezien we er zo van genoten, hebben we elke dag gedoken.
Hier een selectie van de foto's. Ik probeer ze een beetje per soort weer te geven. Wedden dat je van de meeste het bestaan niet afwist? Zo verrassend is de onderwaterwereld! Maar hou in het achterhoofd dat deze beestje superklein zijn, het heet niet voor niets macrofotografie. De meeste zijn tussen de 2 mm en 10 mm groot, soms met het blote oog amper te zien. Je hebt dus echt een goede spotter nodig, want zelf kunnen we ze meestal niet vinden.
Naaktslak (nudibranch)
Deze is de Cyerce Elegans, een vlindernaaktslak met een transparant lichaam, afgewerkt met gele stipjes. Dus op onze 1e duik door Nyoman al gevonden. De week kon niet meer stuk!
Een andere Cyerce, de Kikutarobabai, hebben we pas op onze laatste duik gezien, maar wat een afsluiter!
Tijdens die laatste duik heb ik op de valreep zelf nog deze Tranchesia Yamasui gespot. We waren al op weg naar de kant toen ik hem plots spotte. We wisten namelijk dat hij er was want andere duikers hadden hem tijdens hun eerste duik gezien. We zijn erbij gebleven tot we geen zuurstof meer over hadden in onze tank. We zaten namelijk op 4m diepte en dan is het geen probleem als je zonder lucht valt.
Shaun the sheep met roze kaakjes en topjes stond als 2e op de lijst. Al vaker zo'n naaktslak, die lijkt op een schaap, gezien maar nog niet in de roze versie. De 2e duik was het zover!
Als 3e op de lijst hadden we de Stiliger SP. Een blauwe versie met kerstlichtjes op zijn rug. Dit lief uitziend ding zou erg giftig zijn.
Dan heb je nog de Sint Truiden versie, die met de geel-blauwe piekjes. Niet mijn favoriete kleuren als smurf maar hij mag er toch wezen.
Nog enkele andere versies van Shaun het schaap.
Iedereen kent de Pokemon, onder water is er ook zo'n versie. Hij heeft alleszins die bijnaam omdat hij er op lijkt. Hij bestaat ook in andere varianten.
Dan heb je nog de donutversie want hij heeft precies donuts op zijn rug gestapeld.
En wat denk je de dan van dit bubbelexemplaar?
Hier een andere variant met bubbels, met een baby! So cute!!!
We zijn ook heel wat eitjes tegengekomen van de naaktslakken, gelukkig maar. Sommige slakken voeden zich hier wel mee. Je ziet ze daarom soms op de eitjes zitten, wat altijd erg fotogeniek is.
Een ander bizar wezen is de Melibe viridis. Met zijn impressionante 'mond' dweilt hij de zandbodem af op zoek naar eten. Het dier eet door zijn kop en zijn mond 'op te blazen' en zo kleine zeediertjes en algen te eten van de zeebodem. Hij kan zo'n 14 centimeter lang worden en is gezegend met welgeteld 13 poten. Op zijn bek zitten kleine haartjes. Wanneer de haartjes in aanraking komen met een prooi sluit de bek en krimpt de kop weer. Het dier heeft zeer beperkt zicht, dus is vooral afhankelijk van zijn tastvermogen. De video geeft meer duidelijkheid.
Hier nog een andere soort melibe.
Had ik al verteld dat er vele andere soorten naaktslakken bestaan?
Dit is een erg groot exemplaar, met een prachtexemplaar op de achtergrond.
Op een gegeven moment vond ik zelfs een naaktslak tussen mijn billen! Hier de selfie als bewijs!
Een ander niet alledaags zicht is deze donutnudibranch met rechts zijn eieren en ertussen een Tozeumashrimp die met hem wil spelen.
Wormen
Naast de slakken heb je dan ook nog wormen. Ze komen minder vaak voor maar zijn daarom niet minder spectaculair. Dit paarse exemplaar was vrij groot en hadden we nog nooit gezien, ook Nyoman niet. En dan weet je dat het wel iets heel speciaals moet zijn. Op Facebook bestaat er een groep waarbij je de identiteit van een naaktslak kan vragen. Het bleek dus een worm te zijn, de polychaete. Ik had vroeger misschien toch wat langer 'de latijnse' moeten doen...
Je hebt ook wormen met haren.
Garnalen (shrimps)
Hier heb je ook heel wat varianten in. De Bummblebee, die op een bij lijkt, stond ook hoog op ons verlanglijstje. Ik schat hem 2mm groot maar Nyoman had hem gevonden! Onze nieuwe best vriend!
Hier nog enkele garnalen die niet om op te eten zijn.
Een spookkreeftje (of skeletonshrimp) is supersmal en daardoor erg moeilijk te zien. Je hebt ze in vele verschillende kleuren. Sommige exemplaren waren zwanger of zaten vol met kleine baby's. Erg moeilijk te fotograferen want ze bewegen constant. Met mijn bescheiden camera is dit het maximum wat ik er uit kan halen.
Deze hangt vol met kleintjes.
Een zwanger exemplaar.
Hier kan je zie hoe ze de hele tijd bewegen en zelfs met elkaar vechten.
De bidsprinkhaankreeftjes behoren tot de kreeftachtigen. Hun naam kregen ze omdat ze uitklapbare pootjes hebben waarmee ze hun prooien rake klappen kunnen uitdelen. Die kunnen namelijk met een snelheid van 80 kilometer per uur worden uitgeklapt. Ze komen voor in verschillende kleuren van bruin tot felle kleuren. De ogen zitten op steeltjes en kunnen verdraaid worden.
Andere kreeft- en krabachtigen zijn hier te bewonderen.
De allerkleinste zijn toch wel de amfipods of de vlo-kreeften. Je kan ze met het blote oog bijna niet zijn. Je ziet enkel een puntje. Een hele uitdaging om ze goed in beeld te krijgen, zeker als je weet dat het 'bloempje' waar ze inzitten de hele tijd beweegt. Wat een zwaar leven heb ik toch...
Dan zijn we aanbeland bij de octopus. Er kwam een een mototi inktvis voor mijn camera poseren. Hij heeft aan beide zijden een blauwe ring waardoor hij erg giftig is. Hij kan ook heel makkelijk van kleur wisselen en strepen op zijn lijf maken.
En nog andere inktvissen.
Ja hoor, we hebben ook wat vis gezien. Niet veel want onze blik is gericht op het zand en de superkleine monstertjes. En onze gids is al helemaal niet geïnteresseerd in wat groter is dan 10mm. Hij wees ons dan ook vooral baby hengelaarsvissen aan.
Hier nog wat visjes.
Een gobie is ook een klein visje, niet zo heel erg bijzonder, maar door de achtergrond waar ze zich bevinden worden ze toch vaak erg fotogeniek.
Al ooit van een spookfluitvis gehoord? Ik ook nog niet vaak, want wij noemen het een ghost pipefish. In de internationale duikwereld kom je namelijk niet ver met een nederlandse benaming.
Een 'cleaning station' of een 'poets station' is ook altijd leuk. De poetsgarnalen kuisen daar hun patient van binnen en van buiten.
Heel erg bedankt Nyoman Cois! Het was super!
Munduk
Met spijt in het hart lieten we Tulamben achter ons en ging het richting noorden naar het bergdorpje Munduk. Door zijn ligging is het dorp omringd door zijn adembenemende panorama's. Onze kamer had een groot terras met zo'n adembenemend uitzicht. Het was er zo mooi dat we niet veel zin hadden om veel te doen en gewoon te genieten van de omgeving. Onder ons terras woonden er locals die elke dag een grote lading kruidnagels lieten drogen. De omgeving is er namelijk erg vruchtbaar. Dit was het uitzicht vanaf ons terras.
We hebben toch een dag elk een brommer gehuurd en hebben de omgeving verkend. We zijn langs de twinlakes gereden. Hier heb je nu enkele stopplaatsen waar ze swings en vogelnesten en dergelijke gemaakt hebben zodat je tegen betaling er een foto kan maken (of een hele fotosessie). We hebben dit aan ons voorbij laten gaan.
Onderweg bleek dat hier al eens rondgereden hadden en buiten enkele stops om te eten en te drinken hebben we niet zoveel gedaan. We zijn nochtans veel watervallen gepasseerd maar niet gestopt...
Ubud
Duiken in Tulamben (selectie van een selectie...)
Tja, als je in 4 jaar tijd 3 keer gaat duiken in Tulamben dan weet je het wel hé. Steevast onze favoriete duikplek voor onderwatermacrofotografie. Het dorp zelf stelt niet veel voor maar wij vinden het er super. De buitenlanders die er rondlopen zijn allemaal duikers ofwel zijn ze verloren gelopen. Je kan er heerlijk verblijven aan een goede prijs, lekker eten, de mensen zijn zo vriendelijk, ... Je logeert aan de voet van de vulkaan Agung, je weet wel, de vulkaan die een half jaar geleden wakker geworden was. De mensen in Tulamben moesten 4 maanden hun huis verlaten! 6 maanden hebben ze niet kunnen werken = geen inkomen. Het voelt daarom extra goed dat je door er te duiken hun terug een inkomen kan bezorgen. Deze keer hebben we gedoken met Nyoman Cois, een erg goede macrospotter van Liberty Dive Resort. Hij vroeg wat we wilden zien tijdens de 2 weken duiken en aangezien ik mijn lijstje klaar had konden we dat snel onder zijn neus duwen. Aan de hand van deze lijst koos hij dan voor ons de duikstekken uit. Op nummer 1 stond de nudibranch (naaktslak) Cyerce Elegans. Al vaak zien voorbijkomen op internet maar nog niet voor onze duikbril. Tijdens de 1e duik had hij die al voor ons gevonden! Echt ongelooflijk! En zo ging het 2 weken aan een stuk maar door. Zowat elke duik zagen we weer nieuwe dingen. We beleefden de tijd van ons leven! In de voormiddag 2 duiken, lunch, foto's op computer zetten en een selectie maken, wat rusten, eten en slapen. En dit allemaal met een smile op ons gezicht. Zalig! Normaal zouden we enkele rustdagen inplannen en iets anders gaan doen dan duiken, maar aangezien we er zo van genoten, hebben we elke dag gedoken.
Hier een selectie van de foto's. Ik probeer ze een beetje per soort weer te geven. Wedden dat je van de meeste het bestaan niet afwist? Zo verrassend is de onderwaterwereld! Maar hou in het achterhoofd dat deze beestje superklein zijn, het heet niet voor niets macrofotografie. De meeste zijn tussen de 2 mm en 10 mm groot, soms met het blote oog amper te zien. Je hebt dus echt een goede spotter nodig, want zelf kunnen we ze meestal niet vinden.
Naaktslak (nudibranch)
Deze is de Cyerce Elegans, een vlindernaaktslak met een transparant lichaam, afgewerkt met gele stipjes. Dus op onze 1e duik door Nyoman al gevonden. De week kon niet meer stuk!
Een andere Cyerce, de Kikutarobabai, hebben we pas op onze laatste duik gezien, maar wat een afsluiter!
Tijdens die laatste duik heb ik op de valreep zelf nog deze Tranchesia Yamasui gespot. We waren al op weg naar de kant toen ik hem plots spotte. We wisten namelijk dat hij er was want andere duikers hadden hem tijdens hun eerste duik gezien. We zijn erbij gebleven tot we geen zuurstof meer over hadden in onze tank. We zaten namelijk op 4m diepte en dan is het geen probleem als je zonder lucht valt.
Shaun the sheep met roze kaakjes en topjes stond als 2e op de lijst. Al vaker zo'n naaktslak, die lijkt op een schaap, gezien maar nog niet in de roze versie. De 2e duik was het zover!
Dan heb je nog de Sint Truiden versie, die met de geel-blauwe piekjes. Niet mijn favoriete kleuren als smurf maar hij mag er toch wezen.
Iedereen kent de Pokemon, onder water is er ook zo'n versie. Hij heeft alleszins die bijnaam omdat hij er op lijkt. Hij bestaat ook in andere varianten.
Dan heb je nog de donutversie want hij heeft precies donuts op zijn rug gestapeld.
En wat denk je de dan van dit bubbelexemplaar?
Hier een andere variant met bubbels, met een baby! So cute!!!
We zijn ook heel wat eitjes tegengekomen van de naaktslakken, gelukkig maar. Sommige slakken voeden zich hier wel mee. Je ziet ze daarom soms op de eitjes zitten, wat altijd erg fotogeniek is.
Een ander bizar wezen is de Melibe viridis. Met zijn impressionante 'mond' dweilt hij de zandbodem af op zoek naar eten. Het dier eet door zijn kop en zijn mond 'op te blazen' en zo kleine zeediertjes en algen te eten van de zeebodem. Hij kan zo'n 14 centimeter lang worden en is gezegend met welgeteld 13 poten. Op zijn bek zitten kleine haartjes. Wanneer de haartjes in aanraking komen met een prooi sluit de bek en krimpt de kop weer. Het dier heeft zeer beperkt zicht, dus is vooral afhankelijk van zijn tastvermogen. De video geeft meer duidelijkheid.
Hier nog een andere soort melibe.
Had ik al verteld dat er vele andere soorten naaktslakken bestaan?
Dit is een erg groot exemplaar, met een prachtexemplaar op de achtergrond.
Op een gegeven moment vond ik zelfs een naaktslak tussen mijn billen! Hier de selfie als bewijs!
Een ander niet alledaags zicht is deze donutnudibranch met rechts zijn eieren en ertussen een Tozeumashrimp die met hem wil spelen.
Wormen
Naast de slakken heb je dan ook nog wormen. Ze komen minder vaak voor maar zijn daarom niet minder spectaculair. Dit paarse exemplaar was vrij groot en hadden we nog nooit gezien, ook Nyoman niet. En dan weet je dat het wel iets heel speciaals moet zijn. Op Facebook bestaat er een groep waarbij je de identiteit van een naaktslak kan vragen. Het bleek dus een worm te zijn, de polychaete. Ik had vroeger misschien toch wat langer 'de latijnse' moeten doen...
Je hebt ook wormen met haren.
Garnalen (shrimps)
Hier heb je ook heel wat varianten in. De Bummblebee, die op een bij lijkt, stond ook hoog op ons verlanglijstje. Ik schat hem 2mm groot maar Nyoman had hem gevonden! Onze nieuwe best vriend!
Hier nog enkele garnalen die niet om op te eten zijn.
Deze hangt vol met kleintjes.
Een zwanger exemplaar.
Hier kan je zie hoe ze de hele tijd bewegen en zelfs met elkaar vechten.
De bidsprinkhaankreeftjes behoren tot de kreeftachtigen. Hun naam kregen ze omdat ze uitklapbare pootjes hebben waarmee ze hun prooien rake klappen kunnen uitdelen. Die kunnen namelijk met een snelheid van 80 kilometer per uur worden uitgeklapt. Ze komen voor in verschillende kleuren van bruin tot felle kleuren. De ogen zitten op steeltjes en kunnen verdraaid worden.
Andere kreeft- en krabachtigen zijn hier te bewonderen.
De allerkleinste zijn toch wel de amfipods of de vlo-kreeften. Je kan ze met het blote oog bijna niet zijn. Je ziet enkel een puntje. Een hele uitdaging om ze goed in beeld te krijgen, zeker als je weet dat het 'bloempje' waar ze inzitten de hele tijd beweegt. Wat een zwaar leven heb ik toch...
Dan zijn we aanbeland bij de octopus. Er kwam een een mototi inktvis voor mijn camera poseren. Hij heeft aan beide zijden een blauwe ring waardoor hij erg giftig is. Hij kan ook heel makkelijk van kleur wisselen en strepen op zijn lijf maken.
Ja hoor, we hebben ook wat vis gezien. Niet veel want onze blik is gericht op het zand en de superkleine monstertjes. En onze gids is al helemaal niet geïnteresseerd in wat groter is dan 10mm. Hij wees ons dan ook vooral baby hengelaarsvissen aan.
Hier nog wat visjes.
Een gobie is ook een klein visje, niet zo heel erg bijzonder, maar door de achtergrond waar ze zich bevinden worden ze toch vaak erg fotogeniek.
Al ooit van een spookfluitvis gehoord? Ik ook nog niet vaak, want wij noemen het een ghost pipefish. In de internationale duikwereld kom je namelijk niet ver met een nederlandse benaming.
Een 'cleaning station' of een 'poets station' is ook altijd leuk. De poetsgarnalen kuisen daar hun patient van binnen en van buiten.
Munduk
Met spijt in het hart lieten we Tulamben achter ons en ging het richting noorden naar het bergdorpje Munduk. Door zijn ligging is het dorp omringd door zijn adembenemende panorama's. Onze kamer had een groot terras met zo'n adembenemend uitzicht. Het was er zo mooi dat we niet veel zin hadden om veel te doen en gewoon te genieten van de omgeving. Onder ons terras woonden er locals die elke dag een grote lading kruidnagels lieten drogen. De omgeving is er namelijk erg vruchtbaar. Dit was het uitzicht vanaf ons terras.
We hebben toch een dag elk een brommer gehuurd en hebben de omgeving verkend. We zijn langs de twinlakes gereden. Hier heb je nu enkele stopplaatsen waar ze swings en vogelnesten en dergelijke gemaakt hebben zodat je tegen betaling er een foto kan maken (of een hele fotosessie). We hebben dit aan ons voorbij laten gaan.
Onderweg bleek dat hier al eens rondgereden hadden en buiten enkele stops om te eten en te drinken hebben we niet zoveel gedaan. We zijn nochtans veel watervallen gepasseerd maar niet gestopt...
Ubud
Ook hadden we enkele dagen Ubud geboekt. We zijn hier al 2 maal geweest maar hadden vooral zin in lekker eten. Je hebt er namelijk restaurantjes in overvloed met internationaal eten. De pizza was alvast overheerlijk!
Ik heb mijn haren ook laten verven. Altijd een risico in Azië. Het neigt naar een wortel...😃
Maar de 2e dag is me de Burrito niet goed bevallen en was ik 2 dagen gekluisterd aan mijn bed en de WC. Daar gingen onze plannen om er enkele culinaire dagen van te maken! Normaal gingen we ook met de brommer naar Canggu rijden om Lesley te bezoeken, een Brits meisje waarmee we 2 jaar geleden gedoken hebben in Lembeh. Ik was helaas niet in staat om die rit te maken zodat zij is afgekomen. Via haar hebben we ook de koolstoftabletten leren kennen. Al ooit van gehoord? Wij niet alleszins. Maar Lesley vindt het een wondermiddel als ze last heeft van een 'Balibelly' dus is Stef ze ook maar bij de apother gaan halen. Veel zieker kon ik toch niet worden. Ik weet niet of ze echt geholpen hebben, het ziet er alleszins echt als steenkool uit en je krijgt er ook een zwarte ontlasting van. Het wordt vooral gebruikt als iemand teveel drugs heeft ingenomen omdat het een ontgiftigend effect heeft. Maar het zou dus ook helpen bij diarree, misselijkheid en darmproblemen. Ze zien er zo uit. Je wordt er net geen zwarte piet van!
We logeerden aan de achterkant van het Monkey forest zodat we elke dag apen op bezoek kregen die wat animatie brachten... Je mag wel niets laten rondslingeren want het zijn echte bandieten.
De Nusa eilanden
Rechtsonder van Bali liggen nog 3 eilanden waar we al veel van gehoord hadden, maar nog niet geraakt waren. Het eerste eiland dat je tegenkomt is Nusa Lembongan, ernaast ligt het kleine eiland Nusa Ceningan en als laatste en grootste eiland heb je Nusa Penida. Dit laatste wordt tot op heden nog het minste bezocht en is daarom het meest authentieke eiland, waar je nog echt de Balinese sfeer van vroeger kan opsnuiven. Het heeft echter erg mooie plekjes waar veel dagjestoeristen op afkomen dus verwacht er zeker niet alleen te zijn. Maar hierover later meer.
Nusa Lembongan
We hebben dit eiland als uitvalsbasis gekozen om onze laatste week in Indonesië door te brengen. Ik heb lang getwijfeld om toch niet in Nusa Penida te reserveren omdat het daar rustiger is maar in Lembongan heb je dan weer meer keuze in logement en restaurantjes en dat heeft de doorslag gegeven. Vanaf Sanur is het een 40-tal minuten varen met de fastboat. We logeerden er in een kamer met zicht op zee. Niet slecht, mijn gedacht!?
De zonsondergangen zijn sowieso elke avond een feest op het eiland. Oordeel zelf maar.
Rechtsonder van Bali liggen nog 3 eilanden waar we al veel van gehoord hadden, maar nog niet geraakt waren. Het eerste eiland dat je tegenkomt is Nusa Lembongan, ernaast ligt het kleine eiland Nusa Ceningan en als laatste en grootste eiland heb je Nusa Penida. Dit laatste wordt tot op heden nog het minste bezocht en is daarom het meest authentieke eiland, waar je nog echt de Balinese sfeer van vroeger kan opsnuiven. Het heeft echter erg mooie plekjes waar veel dagjestoeristen op afkomen dus verwacht er zeker niet alleen te zijn. Maar hierover later meer.
Nusa Lembongan
We hebben dit eiland als uitvalsbasis gekozen om onze laatste week in Indonesië door te brengen. Ik heb lang getwijfeld om toch niet in Nusa Penida te reserveren omdat het daar rustiger is maar in Lembongan heb je dan weer meer keuze in logement en restaurantjes en dat heeft de doorslag gegeven. Vanaf Sanur is het een 40-tal minuten varen met de fastboat. We logeerden er in een kamer met zicht op zee. Niet slecht, mijn gedacht!?
Het beste kan je het eiland verkennen met een brommer, wat we dan ook gedaan hebben.
Bij Devil's tears kan je de golven tegen de rotsen zien aanslaan, wat met momenten een heus spektakel geeft. Zeker bij zonsondergang is dat een aanrader. Ook zijn er natuurlijke infinitipools te bewonderen.
De zonsondergangen zijn sowieso elke avond een feest op het eiland. Oordeel zelf maar.
Nusa Ceningan
Dit eilandje kan je vanaf Lembongan bereiken via een gele brug waar enkel voetgangers en brommers over mogen dus in Ceningan rijden er eigenlijk geen auto's. De gele brug passeren is eigenlijk al een avontuur op zich want erg breed is die niet en qua stevigheid zijn we ook al betere bruggen tegengekomen. Volgens mij is dat niet voor niets dat ze ernaast een tempel gebouwd hebben.
Nusa Ceningan is erg relaxed en langs het water heb je ook heel wat leuke zaakjes om iets te drinken of te eten en in een hangmat te hangen of op een schommel te zitten, wel of niet bij zonsondergang.
Bovenaan het eilandje heb je 2 leuke uitkijkpunten. Het eerste is er een waar je van rotsen kan springen in de zee en waar je de surfers bezig kan zien.
Vlakbij vind je ook de Blue Lagoon. Ik weet niet hoe lang die nog te bewonderen is want ze zijn ervoor aan het bouwen.
We waren er naartoe gereden met 1 brommer. De jongste (ik dus) was de chauffeur. Op de weg naar een ander uitzichtpunt kwamen we een local tegen op een brommer met een toerist achterop. Hij deed teken om te stoppen maar ik was net steil bergop aan het rijden dus reed door. Na 5 min kwamen ze ons terug voorbij gereden en deden ons weer stoppen. Bleek dat ik de verkeerde brommer genomen had bij de plek met de surfers! De sleutel paste gewoon en de brommer had identiek dezelfde kleuren. Best wel grappig.
We zijn ook 1 dag gaan duiken. Voor ene keer gingen we niet op zoek naar het kleine spul maar naar een Mola Mola. Deze vis is erg speciaal en op niet veel plekken op aarde te zien. Hier op Nusa Penida is dat het geval en op de Galapagos eilanden. De Mola Mola wordt ook wel maanvis of zonnevis genoemd. De vis lijkt op een hoofd met een staart. Een staartvin is er niet. Daarvoor in de plaats heeft hij een afgeronde clavus, waardoor het lichaam zijn bijzondere vorm krijgt. De romp is zijdelings sterk afgeplat. De borstvinnen zijn smal. De rug- en aarsvin zijn lang, waardoor de vis vaak hoger is dan lang. Exemplaren tot een hoogte van 3,2 meter zijn geen uitzondering en ze kunnen wel tot 2300 kg wegen. Geen macrofotografie dus deze keer. Er is wel een klein probleempje. Ze zijn niet het hele jaar door te spotten en het seizoen was net op zijn einde. Onze verwachtingen waren dan ook voorzichtig. En helaas hebben we hem niet kunnen spotten. Ik voeg even een foto toe van het internet hoe de vis eruit ziet.
Het waren echter geen verloren duiken. We waren verwonderd van het mooie koraal en de vele vissen. Soms waanden we ons echt in een aquarium. We hadden ook een leuke groep, met een spaans koppel en 2 erg leuke duikinstructeurs. Het duikcentrum heet WiFish en is zeker een aanrader om mee te gaan duiken of te snorkelen.
Nusa Penida
Vanaf de gele brug kan je makkelijk een boot nemen naar Nusa Penida. De tocht is slechts een 15 min. Daar hebben we dan elk een brommer gehuurd. Het is echt wel aan te raden om er elk een brommer te nemen want de wegen naar de hoogtepunten liggen er erg slecht bij. Het is echt niet leuk en gevaarlijker om dan achterop te moeten zitten.
Onze eerste stop was aan Angel’s Billabong. Je moet hier best zijn bij laagtij om de gaten in de rotsen te kunnen zien.
Je kan dan makkelijk wandelen naar Broken beach. Onderweg passeer je de bekende duik-en snorkelspot Crystal Bay. Hier ben je bijna zeker om manta's te zien. Wij zagen er zelfs eentje vanaf de kant!
Waarom de natuurlijke brug Broken beach genoemd wordt wordt duidelijk als je een luchtfoto ziet, zoals onderstaande foto van het internet geplukt.
Het mooiste hebben we voor het laatste bewaard. Kelingking Beach is namelijk een van de mooiste stranden die we ooit hebben gezien. Het is een witte zandstrook die wordt omsingeld door reusachtige kliffen en smaradgroen water. Het uitzicht vanaf de Karang Dawa Viewpoint heeft ons letterlijk de mond doen openvallen. Echt een WAW-gevoel hadden we hier. Daarom de ideale plek om ons jubileum te vieren. Die dag waren we namelijk 4 jaar onderweg in ons nomadenbestaan. Met een fantastisch en ook wel trots gevoel kijken we terug op deze 4 jaar vol avontuur. Wat hebben we veel gezien en meegemaakt. We zijn nog steeds zo blij dat we deze stap gezet hebben en hopen op nog veel meer avonturen samen.
Dankjewel Bali voor de mooie tijd. Volgend jaar zijn we bij leven en welzijn opnieuw van de partij, zeker weten!
Nusa Ceningan is erg relaxed en langs het water heb je ook heel wat leuke zaakjes om iets te drinken of te eten en in een hangmat te hangen of op een schommel te zitten, wel of niet bij zonsondergang.
Vlakbij vind je ook de Blue Lagoon. Ik weet niet hoe lang die nog te bewonderen is want ze zijn ervoor aan het bouwen.
We zijn ook 1 dag gaan duiken. Voor ene keer gingen we niet op zoek naar het kleine spul maar naar een Mola Mola. Deze vis is erg speciaal en op niet veel plekken op aarde te zien. Hier op Nusa Penida is dat het geval en op de Galapagos eilanden. De Mola Mola wordt ook wel maanvis of zonnevis genoemd. De vis lijkt op een hoofd met een staart. Een staartvin is er niet. Daarvoor in de plaats heeft hij een afgeronde clavus, waardoor het lichaam zijn bijzondere vorm krijgt. De romp is zijdelings sterk afgeplat. De borstvinnen zijn smal. De rug- en aarsvin zijn lang, waardoor de vis vaak hoger is dan lang. Exemplaren tot een hoogte van 3,2 meter zijn geen uitzondering en ze kunnen wel tot 2300 kg wegen. Geen macrofotografie dus deze keer. Er is wel een klein probleempje. Ze zijn niet het hele jaar door te spotten en het seizoen was net op zijn einde. Onze verwachtingen waren dan ook voorzichtig. En helaas hebben we hem niet kunnen spotten. Ik voeg even een foto toe van het internet hoe de vis eruit ziet.
Het waren echter geen verloren duiken. We waren verwonderd van het mooie koraal en de vele vissen. Soms waanden we ons echt in een aquarium. We hadden ook een leuke groep, met een spaans koppel en 2 erg leuke duikinstructeurs. Het duikcentrum heet WiFish en is zeker een aanrader om mee te gaan duiken of te snorkelen.
Nusa Penida
Vanaf de gele brug kan je makkelijk een boot nemen naar Nusa Penida. De tocht is slechts een 15 min. Daar hebben we dan elk een brommer gehuurd. Het is echt wel aan te raden om er elk een brommer te nemen want de wegen naar de hoogtepunten liggen er erg slecht bij. Het is echt niet leuk en gevaarlijker om dan achterop te moeten zitten.
Onze eerste stop was aan Angel’s Billabong. Je moet hier best zijn bij laagtij om de gaten in de rotsen te kunnen zien.
Je kan dan makkelijk wandelen naar Broken beach. Onderweg passeer je de bekende duik-en snorkelspot Crystal Bay. Hier ben je bijna zeker om manta's te zien. Wij zagen er zelfs eentje vanaf de kant!
Waarom de natuurlijke brug Broken beach genoemd wordt wordt duidelijk als je een luchtfoto ziet, zoals onderstaande foto van het internet geplukt.
Het mooiste hebben we voor het laatste bewaard. Kelingking Beach is namelijk een van de mooiste stranden die we ooit hebben gezien. Het is een witte zandstrook die wordt omsingeld door reusachtige kliffen en smaradgroen water. Het uitzicht vanaf de Karang Dawa Viewpoint heeft ons letterlijk de mond doen openvallen. Echt een WAW-gevoel hadden we hier. Daarom de ideale plek om ons jubileum te vieren. Die dag waren we namelijk 4 jaar onderweg in ons nomadenbestaan. Met een fantastisch en ook wel trots gevoel kijken we terug op deze 4 jaar vol avontuur. Wat hebben we veel gezien en meegemaakt. We zijn nog steeds zo blij dat we deze stap gezet hebben en hopen op nog veel meer avonturen samen.
Dankjewel Bali voor de mooie tijd. Volgend jaar zijn we bij leven en welzijn opnieuw van de partij, zeker weten!
